Assen

Terwijl de media ons willen doen geloven dat de wereld na de aanslagen in Parijs in brand staat, zijn we als Nederlandse Staat nu ook officieel in oorlog met IS, tenminste als de Minister President dat zegt moet het wel zo zijn, zelfs als we van hem gewend zijn dat het ook wel eens niet zo is. Toch wordt hierna niet de algehele mobilisatie afgekondigd en worden jongelui die zich tot voor kort alleen druk maakten over hun studieschuld nu onder de wapenen geroepen. Onze F16 straaljagers blijven bommen gooien op Irak en niet op Syrië, er gaan geen extra militairen naar het Midden Oosten en we blijven gewoon doorsteggelen over het Belastingplan. Raar eigenlijk, wat houdt die oorlogsverklaring dan eigenlijk in, anders dan politiek flink doen?

Net gezien hoe Dafne Schippers in de 100 meter finale zilver haalde op het WK atletiek in China. Wie had ooit kunnen denken dat zij mee kon dingen voor de medailles in een discipline die van oudsher wordt gedomineerd door atleten van Afrikaanse oorsprong. Iedereen zei dat het niet mogelijk was, had zich er eigenlijk bij neergelegd. Landen importeren zelfs atleten om zo toch nog een kansje te maken op ereplaatsen. Dafne bewijst dat het wel kan.

Het was weer plakcampagne. Samen met Bartje reed ik dit keer zelfs tot in Peize en Roden om het  Drentse land mooi rood te laten kleuren. We pakten onderweg een gebakken visje en genoten ondertussen van ons mooie landschap, terwijl Tom Tom ons langs nooit eerder verkende weggetjes voerde. Het was weer eens ouderwets oorlog, met partijen die met groot formaat posters wel over anderen heen moesten plakken, want de borden te klein. Waren wij niet te beroerd om zelf ook met grotere posters terug te komen natuurlijk. There’s a war on, you know………

In 2012 begon het Kabinet Rutte met het motto “Bruggen slaan”. De figuurlijke betekenis volgens Van Dale: "Twee groepen met elkaar in contact brengen, zodat er wederzijds begrip ontstaat. De brug is hier een symbool voor de uitwisseling van gedachten en ervaringen. De brug verbindt twee werelden die eerder van elkaar gescheiden waren."

Het moet gezegd, de op basis van de verkiezingsprogramma’s onoverbrugbare gedachte kloof tussen liberalen en sociaal democraten (of moeten we ze maar beter sociaal liberalen noemen) bleek slechts een slootje, waar zo een plank overheen gelegd kon worden. Wankel, dat wel, maar hij ligt er nog steeds.