h

Blog

 
 
..blogs en columns
 


26 juli 2023

De wijsheid van Ragnell

In een oud verhaal gaat koning Arthur op jacht en doodt, met zijn laatste pijl, een hert.
Op dat moment verschijnt een ridder, Gromer, die Arthur beschuldigt van verraad en diefstal.
Omdat Arthur ongewapend is, krijgt hij een kans. Na een jaar en een dag zal hij terugkomen op deze plek en Gromer het antwoord geven op de vraag; “Wat wil een vrouw het liefst.”
Als hij faalt het goede antwoord te geven zal Gromer hem alsnog doden.
Arthur gaat op zoek, maar de vele verschillende antwoorden die hij krijgt maken hem somber en ongerust. Hij trekt zich terug in zijn kasteel en wacht zijn lot af.
Zijn neef Gawain besluit Gromer op te zoeken en voor zijn oom te vechten. Op weg naar het woud treft Gawain een afstotelijke heks, die hem belooft het antwoord te geven, als hij met haar zal trouwen. Na een korte aarzeling stemt Gawain toe. Het huwelijk wordt voltrokken door Arthur zelf.
Het kersverse echtpaar trekt zich na de plechtigheid terug in hun vertrekken. Gawain staart uit het venster. De lelijke heks zit op het bed. Hij heeft beloofd alle huwelijkse plichten te vervullen en huivert als zij hem roept. Maar, die stem? Dat is een heel andere dan de stem van de heks. Op het bed zit een wonderschone vrouw. Zij vertelt dat ze Ragnell, de zuster van Gromer, die een vloek over haar heeft uitgesproken, is en stelt Gawain voor de keuze; hij kan kiezen dat zij overdag Ragnell is en dat iedereen kan zien welk een mooie vrouw hij heeft, of hij kiest voor de nacht. Dan heeft hij haar in al haar schoonheid voor zichzelf. Gawain kan niet kiezen. Hij wil niet kiezen. Vervult van medelijden roept hij dat ze zelf moet beslissen. Ragnell begint te lachen. De betovering is verbroken. Door haar de keus te geven heeft hij het antwoord gevonden op de vraag van Gromer. Een vrouw wil beslissen over haar haar eigen lot.
Arthur is gered.

Lees verder
13 juni 2023

Olifanten of kolibries

Zelfs de dieren die nog nooit de geur hadden geroken of het lawaai van brullende vlammen hadden gehoord wisten wat ze moesten doen. Vluchten. Meteen. Zij aan zij denderden olifanten naast tijgers door het woud. Zwijnen liepen naast panters en slangen kropen naast konijnen. Allemaal renden ze naar de rivier. Eenmaal aan de andere kant stonden ze vol verbijstering te kijken hoe de vlammenzee hoog boven de bomen uittorende en alles verslond dat op zijn pad kwam. Er klonk gejammer, gevloek en geschreeuw. Een vogeltje, een kolibrie, amper groter dan een bij, scheerde door de lucht, vloog over het water en pikte een druppel water op. Boven de vlammen liet hij de druppel vallen en vloog toen weer terug voor de volgende. De dieren op de oever stootten elkaar aan.
‘Kijk die gek nou. Die denkt dat hij de brand kan blussen.’ Er klonk gelach en gehoon.
‘He kolibrie’, riep de olifant, die toch als hoogste in de rangorde werd gezien, ‘Waar denk jij nu mee bezig te zijn. Dat helpt toch helemaal niets.’
‘Dat kan zo zijn,’ antwoorde de kolibrie, ‘maar ik doe wat ik kan.’

Aan dit verhaal moest ik denken tijdens het debat over de aardbevingsschade en Sandra Beckerman bijna vertwijfeld haar pijlen op Mark Rutte zag afvuren. Ze ketsten af op zijn pantser en hadden net zo veel effect als de druppel van de kolibrie. Des te groter werd mijn respect. Ze ging door, ze gaat door. Net als al die andere mensen, die zich, soms zwaar te moede, inzetten om toch het verschil te maken. Ook al lijkt het zinloos. Ook al is gelach en hoon hun deel. Zij doen wat ze kunnen.
We kunnen aan de kant staan blijven jammeren of we kunnen een kolibrie zijn. Voor ons zelf en het gevoel en de wetenschap dat we met ons allen wel degelijk het verschil kunnen maken.

Lees verder
5 maart 2022

Хай живе Україна (Lang Leve Oekraïne)

Terwijl Oekraïne in brand staat en het minst erge scenario voor het vrije westen een opleving van de koude oorlog is, zijn we hier in Assen bezig met de campagne voor de Gemeenteraadsverkiezingen. Ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die vinden dat onze lokale problematiek en ambities er nu even minder toe doen. Feit is dat de toekomst  onzekerder is geworden. Wie kan voorspellen wat de uiteindelijke gevolgen voor ons dagelijkse leven hier in Assen zullen zijn? Moeten we het nog over een eerlijke energietransitie hebben, nu energieprijzen door het dak gaan? Of over betaalbaar wonen en waar laten we dan misschien wel miljoenen Oekraïense vluchtelingen? Wat als er toch een oorlog met de NAVO uitbreekt, met alle risico's op het gebruik van Nucleaire wapens? Daarmee valt de discussie over een miljoenendak op de Wielerbaan toch in het niet? Er waren in de tijd van de eerste koude oorlog  mensen die vervielen tot een soort apathie, omdat alles zinloos was. De atoombom zou alles immers toch uitwissen. De popgroep Doe Maar wist dit gevoel mooi te verwoorden in hun song De Bom:

Ik ben verzekerd van succes tegen brand en voor mijn leven
Ik heb van alles, maar geen tijd, ook niet voor heel even
Ik moet aan mijn salaris denken en aan mijn relaties
Maar liever weet ik wie jij bent voordat het te laat is

Ik denk dat dit alles juist aantoont wat voor grote waarde wij moeten hechten aan het feit dat wij hier nog steeds zelf onze toekomst kunnen bepalen, zonder dat we worden gereduceerd tot bufferland van een Supermacht. Ik keek naar de nieuwe Omroep Ongehoord Nederland (ON). Hier werd glashard gesteld dat Supermachten nu één keer een buffer rond hun grenzen nodig hebben. Pech voor de Oekraïners, maar niks aan te doen. Gewoon lekker handel blijven drijven. Democratie is een detail. Dat vond de bij ON zo bewonderde Trump immers ook toen hij de verloren verkiezingen The Big Steal noemde. We komen er via het werk van een onderzoekscommissie achter hoe hij en zijn entourage de democratie de nek om probeerden te draaien.

Lees verder
16 januari 2022

Muntthee bij de Vrij Mi Bo

U heeft mij een tijdje moeten missen. Ik had een column lockdown of writersblock. Of misschien was het me allemaal even te veel, teveel onderwerpen om uit te kiezen, keuzestress. Hoe dan ook, er komen verkiezingen aan. Onze locale afdeling moet weer aan de bak, dus alle ijzers in het vuur en trekt ook uw columnist weer wat registers open.

Nee, we gaan niet bijna een heel jaar terugblikken, maar fris van start. En dan kom ik vanzelf op de VrijMiBo, wat zegt u? De VrijdagMiddagBorrel en het morele verval van onze leiders. Bleek dat tijdens de strenge lockdowns in het VK de VrijMiBo van de Minister President gewoon doorging en dat aan de vooravond van de begrafenis van prins Phillip, waar Queen Elisabeth eenzaam haar verdriet moest dragen, nog een afscheidsborrel werd gehouden. I'm so sorry. Ondertussen zitten wij hier met hetzelfde kabinet als voor de Toeslagenaffaire, gasellende en pandemiemissers. Ook heel erg sorry hoor, maar we gaan gewoon door, voor ons geen functie elders.

Lees verder
27 juni 2020

Beeldenstorm

De geschiedenis willen uitwissen en herschrijven is een zich herhalend fenomeen. Ideologieën, wereldmachten en religies komen op en verdwijnen, of leiden nog een bestaan in de marge. De symbolen daarvan zeggen ons niets meer, of worden zelfs gehaat. Vooral in revolutionaire tijden moeten ze het ontgelden. Bij de val van de Sovjet Unie is menig beeld van Lenin en Stalin gesneuveld, Nazisymbolen van het Derde Rijk zijn alleen nog in musea te vinden. Nog verder terug, tijdens de Reformatie, een religieuze revolutie, verdwenen heiligenbeelden uit voorheen Katholieke kerken. Sindsdien aangeduid als de Beeldenstorm. Sinds de dood van de zoveelste zwarte Amerikaan door politiegeweld is er wereldwijd een nieuwe revolutie opgelaaid tegen racisme. Er is een kookpunt bereikt en weer wordt geroepen om een herijking van onze geschiedenis en is er een Beeldenstorm opgestoken. Onderzoek heeft aangetoond dat er ook in Nederland institutioneel racisme bestaat. Daar kunnen we niet omheen. Als er soms al wrijving is tussen Friezen en Groningers, valt niet vol te houden dat het met de discriminatie van mensen met nog grotere cultuurverschillen wel wat meevalt. Het bestaat en we moeten er met zijn allen wat aan doen. Maar alles staat of valt met het draagvlak onder de bevolking. Dat geldt voor het navolgen van de Coronamaatregelen, maar ook wat betreft de bereidheid om te erkennen dat er sprake is van racisme en er wat aan te willen doen. Daar maak ik mij in het laatste geval zorgen om. Acties tegen nationale symbolen als straatnamen en monumenten, het eisen van excuses voor het slavernij verleden en selectieve verontwaardiging, tasten het draagvlak aan. Mensen voelen zich daardoor aangevallen en zetten de hakken in het zand. Persoonlijk heb ik bijvoorbeeld grote moeite mij verantwoordelijk te voelen voor de slavenhandel. Ik kom uit een geslacht van boerenarbeiders, veenarbeiders en kleine zelfstandigen, die vaak in armoede leefden. Mijn vader heeft in zijn jeugd zelfs nog honger geleden, toen mijn pake niet langer het zware boerenwerk kon doen nadat hij de Spaanse griep had overleefd. Zij stonden ver van de bewoners van de kapitale grachtenpanden die hun portretten lieten schilderen door onze Hollandse meesters. Mijn voorgeslacht werkte als kind al voor de boer en kon 's winters bijna verrekken, als er geen werk was op het land. Hoezo moet er dan namens mij excuses worden gemaakt? Mijn voorouders hadden het nauwelijks beter dan de zwarte slaven. De mensen in de koloniale tijd hadden een totaal afwijkend wereldbeeld en handelden daaruit. Feit is dat zij mede ons land daardoor hebben gemaakt tot wat het nu is. Dat hoeven we niet te ontkennen of uit te wissen, wel in de juiste historische context plaatsen. Feit is dat er in de VS een veelvoud zwarte Amerikanen omkomt door onderling geweld, dan door de politie. Ging men daar de straat voor op? Ook de zwarte Piet discussie heeft eerder schade dan voordeel opgeleverd voor de anti racisme beweging. Niet door de discussie zelf, maar wel door de wijze waarop actie werd gevoerd. laten we met respect voor elkaar en elkaars geschiedenis vooruit kijken en werken aan een racisme vrije samenleving.
 

(Deze blogs zijn de persoonlijke mening van de schrijver en reflecteren op geen enkele manier de standpunten en/of denkwijze van de SP.)
Lees verder
27 april 2020

Volhouden!

Er is momenteel maar één nieuwsitem.
Het dagelijkse leven is omgegooid.
Gelukkig hebben we nog geen Brabantse toestanden. Het is stil op straat.
De marktkramen afgezet met linten. In de supermarkt zijn ontsmette karretjes. Echtgenote werkt alleen nog vanuit huis en ik speel voor koffiejuffrouw. Zeilplannen staan in de wacht en misschien komt het er dit seizoen niet meer van.

Ondertussen halen de veiligheidsregio's steeds meer regels uit de kast om duidelijk te maken dat de hoofdregel: "Blijf zoveel mogelijk thuis", voor iedereen geldt.
Ik volg zeilers fora en je merkt dat men creatief is in het bedenken van redenen waarom zij zijn uitgezonderd. Als reactie worden campings en jachthavens gesloten, boten niet meer te water gelaten en zelfs ankerverboden ingesteld.
Het is triest dat het nodig is.

De komende weken, vooral het Paasweekeinde zijn de lakmoesproef of men offers wil brengen voor het algemeen belang.
Is er in onze individualistische maatschappij genoeg gemeenschapszin over om ons door deze crisis te helpen? Er zijn trendwatchers die voorspellen dat de crisis blijvende
gevolgen zal hebben. De publieke zaak krijgt de aandacht die ze verdient.
Cruciale beroepen worden hoger gewaardeerd en we worden minder afhankelijk voor de productie van onmisbare spullen. Welzijn wordt belangrijker dan materiële welvaart. Het idee van concurrentie in de zorg is plots belachelijk , nu alleen samenwerking ons kan redden.
Een SP toekomstperspectief.

Levert deze crisis dan toch nog iets goeds op? De eerdere financiële crisis bracht wel wat verandering, maar het was al gauw business as usual.
Nu met de economische achteruitgang, zal na de crisis de focus liggen op het op gang helpen van de economie. Belangrijk.
Het gevaar is dat de sentimenten tijdens de crisis zullen worden vergeten. De SP zal vol aan de bak moeten om ons deze periode te herinneren. Nu vooral volhouden!

Lees verder
26 maart 2020

Bedankt

Min of meer opgehokt lezen we veel de laatste tijd. Natuurlijk overheerst het dagelijkse nieuws over het virus. Iedereen denkt het zijne en deelt het op de sociale media. Ik zie hiervan maar een klein stukje, want ben alleen actief op Facebook, het ouwe lullen medium volgens mijn zoons. Er zijn grofweg vier soorten reacties te zien. Mensen die het eens zijn met de maatregelen en willen dat ze gehandhaafd worden; zij die argumenteren voor een complete lock down, omdat de maatregelen massaal genegeerd worden; mensen die zich in allerlei bochten wringen om toch te doen wat ze willen en een kleine groep die het allemaal maar onzin vindt, de Bolsonaro's onder ons zeg maar. De eerste twee zijn de grootste groep en leveren, afgezien van de discussie of we compleet op lock down moeten, de minste problemen op. Wat mij betreft valt de laatste groep keihard door de mand, geen anti-virale zalf aan te strijken. Dit zijn die lui die discussies aangaan met winkelpersoneel vanwege het verplichte karretje, of massaal naar het strand trekken. En bedankt hé. Zonder de corona zijn het de bumperklevers, klimaatontkenners, proleten.  Hopeloos, alleen keihard aanpakken helpt. De kronkelaars zijn van een andere orde en daardoor interessant. Ze zijn creatief, zoekend naar mogelijkheden, altijd op zoek naar de mazen, het eigen voordeel, de eigen zin doordrijven. De schijters die nu met een complete rol hun billen kunnen afvegen, aandelen dumpers, mondkapjes zwendelaars en hamsteraars. Ze staan er ondertussen niet bij stil dat noodmaatregelen niet fijnmazig kunnen zijn, dat we de polder- en gedoogcultuur die we zo zijn gewend even moeten vergeten.

Het is nu gelijke monniken, gelijke kappen, allemaal dezelfde grijze pij. Collectivisme in plaats van Individualisme, een teneur die ik ook in diverse redactionele en politieke commentaren lees. Een grote uitdaging in een land vol individualisten. Ik heb ooit geleerd dat sterke eigenschappen tegelijk ook je valkuilen zijn en nu blijkt waar we in zijn doorgeschoten. Jimmy Dijk wist het goed te benoemen in een opiniestuk in de kant. Wij lopen nu in de valkuilen van neoliberalisme en globalisatie, helemaal mee eens. Ik vraag me alleen af om het nu de tijd is om je gelijk te halen. Al te makkelijk kan het verwijt gemaakt worden van het politiek willen scoren over de ruggen van de slachtoffers. De tijd van verandering is nog niet aangebroken, pas als de crisis voorbij is kunnen we evalueren en conclusies trekken. Ik las een nogal smalend commentaar van een econoom die er niet op rekende dat deze crisis tot grote veranderingen zou leiden, immers na de financiële crisis van 2008 was het ook weer business as usual. Dit is een duidelijke vingerwijzing dat het huidige sentiment niet blijvend hoeft te zijn. Gelijk hebben is niet gelijk aan gelijk krijgen, dus wat mij betreft houden we ons kruid nog even droog.

En mag ik ook mijn dank uitspreken voor al die toppers waar we nu zo zwaar op leunen? De SP zal jullie ook na deze crisis niet vergeten, dat deden we immers voor die tijd ook al niet.

Lees verder
10 maart 2020

Sociale draaideur

Over een jaar zijn er nieuwe Tweede Kamer verkiezingen. Het is nu al te merken. Er is wat meer reuring binnenskamers in het Torentje, de coalitiepartijen slaan al aan het profileren. Ook de oppositie is aan het messen slijpen. De rechter vleugel speelt tot nu toe de bekende melodie. Op links is er veel meer te melden. Er gaan stemmen op voor nog meer samenwerking, zelfs fusie, waarbij vooral Groen Links en PvdA worden genoemd als mogelijke partners. Is de SP nog te links voor de voorheen sociaal liberalen? Het is opvallend dat de PvdA voor de verkiezingen als SP light in de spotlights kwam, maar in de Rutte-kabinetten ruimhartig steun heeft geboden aan de uitvoering van puur neoliberaal beleid.
Deze week stapten enkele PvdA partijprominenten door de draaideur en kwamen er  in een rood sociaal boetekleedje weer uit. Men had grote fouten gemaakt. Zo hadden de sociale werkplaatsen niet op slot gezet moeten worden, het leenstelsel was fout, de verhoging van de AOW te snel, de bezuinigingen te ingrijpend, kortom, men was te "wild" bezig geweest en moest weer terug naar de sociaal democratische roots. Ja, inderdaad, men was wel erg "wild" enthousiast geweest over de zegeningen van de  vrije markteconomie. Maar ingegeven door het desastreuze zetelverlies bij de vorige verkiezingen en de onrust en chaos binnen de publieke sector is dat enthousiasme flink bekoeld.

Lees verder
4 februari 2020

Allemaal naïevelingen

Wat zijn we toch een dom volkje, alleen weten we het niet van onszelf. We leven er maar op los en doen en denken heel domme dingen. We hebben daarom mensen nodig die de vinger op de zere plek, in dit geval onze hersenpan, leggen en ons van onze dwalingen genezen. En gelukkig is ons land gezegend met dergelijke figuren. Zo waarschuwde ene Willem Meiborg al in 1963 voor de gevolgen van bodemdaling door de gaswinning in Groningen. Longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker waarschuwen ons voor de sjoemelsigaret, die juist kinderen extra snel verslaafd moet maken. Helaas zijn er velen die, net als zij, werden als roependen in de woestijn, of postuum (met een monument) hun gelijk gekregen. En nu is er een prominente politicus die gelijk per tweet (heel populair tegenwoordig) de koe bij de horens heeft gevat door ons keihard de waarheid te vertellen.We zijn een stelletje kinderlijke naïevelingen! Ja, u ook! Zei men nog wel eens zoiets als: "Dat was een beetje dom" (Maxima), dat betrof alleen nog het kleine Koninklijke deel van onze bevolking. Volgens deze politicus is ons gehele volk van de ratten besnuffelt, althans dat deel dat niet lid is van de momenteel grootste ledenpartij van ons land. Konden we ons eerst nog gewoon druk maken over "Kut Marokkanen", die we toch niet tegenkwamen in ons witte wijkje, of op ons witte schoolplein, tegenwoordig komen ze je zelfs lastigvallen in de trein en dan niet met aso gedrag, nee erger, ZE KOMEN JE KAARTJE CONTROLEREN! "Ze" dringen overal door in onze samenleving. Straks staan ze nog voor de klas, of worden hoogleraar, of minister-president. Dat is toch niet de bedoeling? Het werd hoog tijd dat de heer Baudet ons op deze afschuwelijke ontwikkeling is komen wijzen. Help, de multi-culti samenleving komt er toch nog aan! Red ons Thierry en stuur  ondertussen die klimaat-gekkies het bos in!

Lees verder
10 januari 2020

Ontframen

Je kent framing?
Het is Nengelands voor het typeren van, bv, een politieke partij. Let wel, om die andere partij ongunstig te doen afsteken. De SP heeft daar last van, en we doen het zelf ook.
Zo zijn wij populistisch, roepen dus wat het “volk” wil horen, zijn overal op tegen en verjubelen zuur verdiend geld, terwijl wij liberalen als loopjongens van de multinationals afschilderen.

Stereotypen zijn makkelijk.
Ze versimpelen ons zo vaak te gecompliceerde leven. Door Klimaatverandering Klimaatgekte te noemen, is het makkelijker te negeren en kun je lekker 130 blijven rijden met je bolide.
Vooral op sociale media is de nuance er te zoeken en framen we wat af.

Toch kunnen we elkaar in het dagelijks leven nog steeds vinden.
In de straat, de wijk, de stad.
Daar komen we elkaar tegen, kunnen elkaar in de ogen kijken en samenwerken, ondanks de verschillen.

Lees verder

Pagina's

U bent hier