Assen

Min of meer opgehokt lezen we veel de laatste tijd. Natuurlijk overheerst het dagelijkse nieuws over het virus. Iedereen denkt het zijne en deelt het op de sociale media. Ik zie hiervan maar een klein stukje, want ben alleen actief op Facebook, het ouwe lullen medium volgens mijn zoons. Er zijn grofweg vier soorten reacties te zien. Mensen die het eens zijn met de maatregelen en willen dat ze gehandhaafd worden; zij die argumenteren voor een complete lock down, omdat de maatregelen massaal genegeerd worden; mensen die zich in allerlei bochten wringen om toch te doen wat ze willen en een kleine groep die het allemaal maar onzin vindt, de Bolsonaro's onder ons zeg maar. De eerste twee zijn de grootste groep en leveren, afgezien van de discussie of we compleet op lock down moeten, de minste problemen op. Wat mij betreft valt de laatste groep keihard door de mand, geen anti-virale zalf aan te strijken. Dit zijn die lui die discussies aangaan met winkelpersoneel vanwege het verplichte karretje, of massaal naar het strand trekken. En bedankt hé. Zonder de corona zijn het de bumperklevers, klimaatontkenners, proleten.  Hopeloos, alleen keihard aanpakken helpt. De kronkelaars zijn van een andere orde en daardoor interessant. Ze zijn creatief, zoekend naar mogelijkheden, altijd op zoek naar de mazen, het eigen voordeel, de eigen zin doordrijven. De schijters die nu met een complete rol hun billen kunnen afvegen, aandelen dumpers, mondkapjes zwendelaars en hamsteraars. Ze staan er ondertussen niet bij stil dat noodmaatregelen niet fijnmazig kunnen zijn, dat we de polder- en gedoogcultuur die we zo zijn gewend even moeten vergeten.

Het is nu gelijke monniken, gelijke kappen, allemaal dezelfde grijze pij. Collectivisme in plaats van Individualisme, een teneur die ik ook in diverse redactionele en politieke commentaren lees. Een grote uitdaging in een land vol individualisten. Ik heb ooit geleerd dat sterke eigenschappen tegelijk ook je valkuilen zijn en nu blijkt waar we in zijn doorgeschoten. Jimmy Dijk wist het goed te benoemen in een opiniestuk in de kant. Wij lopen nu in de valkuilen van neoliberalisme en globalisatie, helemaal mee eens. Ik vraag me alleen af om het nu de tijd is om je gelijk te halen. Al te makkelijk kan het verwijt gemaakt worden van het politiek willen scoren over de ruggen van de slachtoffers. De tijd van verandering is nog niet aangebroken, pas als de crisis voorbij is kunnen we evalueren en conclusies trekken. Ik las een nogal smalend commentaar van een econoom die er niet op rekende dat deze crisis tot grote veranderingen zou leiden, immers na de financiële crisis van 2008 was het ook weer business as usual. Dit is een duidelijke vingerwijzing dat het huidige sentiment niet blijvend hoeft te zijn. Gelijk hebben is niet gelijk aan gelijk krijgen, dus wat mij betreft houden we ons kruid nog even droog.

En mag ik ook mijn dank uitspreken voor al die toppers waar we nu zo zwaar op leunen? De SP zal jullie ook na deze crisis niet vergeten, dat deden we immers voor die tijd ook al niet.

Wat zijn we toch een dom volkje, alleen weten we het niet van onszelf. We leven er maar op los en doen en denken heel domme dingen. We hebben daarom mensen nodig die de vinger op de zere plek, in dit geval onze hersenpan, leggen en ons van onze dwalingen genezen. En gelukkig is ons land gezegend met dergelijke figuren. Zo waarschuwde ene Willem Meiborg al in 1963 voor de gevolgen van bodemdaling door de gaswinning in Groningen. Longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker waarschuwen ons voor de sjoemelsigaret, die juist kinderen extra snel verslaafd moet maken. Helaas zijn er velen die, net als zij, werden als roependen in de woestijn, of postuum (met een monument) hun gelijk gekregen. En nu is er een prominente politicus die gelijk per tweet (heel populair tegenwoordig) de koe bij de horens heeft gevat door ons keihard de waarheid te vertellen.We zijn een stelletje kinderlijke naïevelingen! Ja, u ook! Zei men nog wel eens zoiets als: "Dat was een beetje dom" (Maxima), dat betrof alleen nog het kleine Koninklijke deel van onze bevolking. Volgens deze politicus is ons gehele volk van de ratten besnuffelt, althans dat deel dat niet lid is van de momenteel grootste ledenpartij van ons land. Konden we ons eerst nog gewoon druk maken over "Kut Marokkanen", die we toch niet tegenkwamen in ons witte wijkje, of op ons witte schoolplein, tegenwoordig komen ze je zelfs lastigvallen in de trein en dan niet met aso gedrag, nee erger, ZE KOMEN JE KAARTJE CONTROLEREN! "Ze" dringen overal door in onze samenleving. Straks staan ze nog voor de klas, of worden hoogleraar, of minister-president. Dat is toch niet de bedoeling? Het werd hoog tijd dat de heer Baudet ons op deze afschuwelijke ontwikkeling is komen wijzen. Help, de multi-culti samenleving komt er toch nog aan! Red ons Thierry en stuur  ondertussen die klimaat-gekkies het bos in!

Na vier maanden rondzwerven op zee, mag ik me bijna wel weer voorstellen. Gelukkig is er overal langs de Europese kusten wel internet, dus blijf je wel een beetje bij met het wel en wee in ons Kikkerland en in Assen.
Zo was ik verbijsterd over het vertrek van Martine uit de fractie. Jammer voor haar en voor ons, want wat kun je als éénvrouwsfractie in de Raad betekenen? Als ze met voorkeursstemmen was gekozen had ze nog een beetje recht van spreken gehad, maar nu is het puur kiezersbedrog. Basta! en nu naar de actualiteit.

We hebben net weer het politieke hoogtepunt van het jaar beleefd, Prinsjesdag.
Het gaat goed met Nederland, met de nodige mitsen en maren. Politieke commentatoren noemden de algemene beschouwingen tam, met weinig ketelmuziek van de oppositie partijen. Wat opviel was de eensgezindheid van links aan de interruptiemicrofoon, ze hadden dan ook een gezamenlijke tegenbegroting ingediend. Het wordt zo langzamerhand wel duidelijk. De vrije markt, waarin Klaas Dijkhof zijn geloof nog maar eens uitsprak, is niet zaligmakend, daar zijn zelfs de meest verstokte liberalen achter gekomen, nou ja, afgezien van Baudet en consorten. Hoewel electoraal flink afgestraft, boekte de SP winstpunt na winstpunt, hoe bizar wil je het hebben.