Assen

Je kent framing?
Het is Nengelands voor het typeren van, bv, een politieke partij. Let wel, om die andere partij ongunstig te doen afsteken. De SP heeft daar last van, en we doen het zelf ook.
Zo zijn wij populistisch, roepen dus wat het “volk” wil horen, zijn overal op tegen en verjubelen zuur verdiend geld, terwijl wij liberalen als loopjongens van de multinationals afschilderen.

Stereotypen zijn makkelijk.
Ze versimpelen ons zo vaak te gecompliceerde leven. Door Klimaatverandering Klimaatgekte te noemen, is het makkelijker te negeren en kun je lekker 130 blijven rijden met je bolide.
Vooral op sociale media is de nuance er te zoeken en framen we wat af.

Toch kunnen we elkaar in het dagelijks leven nog steeds vinden.
In de straat, de wijk, de stad.
Daar komen we elkaar tegen, kunnen elkaar in de ogen kijken en samenwerken, ondanks de verschillen.

SP’ers bewijzen het, in gemeenten en provincies, en in het parlement.
Dankzij de samenwerking tussen CDA'er Omtzigt en SP'er Leijten komt er eindelijk gerechtigheid voor de slachtoffers van de Toeslagenaffaire. Soms moet je over de verschillen heen stappen om iets van je idealen te bereiken, of om de schade die dreigt te beperken.
Pragmatisch én principieel.

Kan dat? hoor ik je denken. Moet je principes opgeven als je in een coalitie stapt? Ben je dan plots socialist af?
Je kunt er binnen onze eigen partij verschillend over denken en gaan
framen, sommigen haken zelfs af.
We kunnen ook twee jaar lang het experiment aangaan en dan kijken
wat het ons heeft gebracht.

Fouten maken?
Vuile handen gemaakt?
Felle meningsverschillen? Vast!

Durven we dat aan?
Stap uit het frame en stem JA!