h

Blog Jelle Hofstra

27 juni 2020

Beeldenstorm

De geschiedenis willen uitwissen en herschrijven is een zich herhalend fenomeen. Ideologieën, wereldmachten en religies komen op en verdwijnen, of leiden nog een bestaan in de marge. De symbolen daarvan zeggen ons niets meer, of worden zelfs gehaat. Vooral in revolutionaire tijden moeten ze het ontgelden. Bij de val van de Sovjet Unie is menig beeld van Lenin en Stalin gesneuveld, Nazisymbolen van het Derde Rijk zijn alleen nog in musea te vinden. Nog verder terug, tijdens de Reformatie, een religieuze revolutie, verdwenen heiligenbeelden uit voorheen Katholieke kerken. Sindsdien aangeduid als de Beeldenstorm. Sinds de dood van de zoveelste zwarte Amerikaan door politiegeweld is er wereldwijd een nieuwe revolutie opgelaaid tegen racisme. Er is een kookpunt bereikt en weer wordt geroepen om een herijking van onze geschiedenis en is er een Beeldenstorm opgestoken. Onderzoek heeft aangetoond dat er ook in Nederland institutioneel racisme bestaat. Daar kunnen we niet omheen. Als er soms al wrijving is tussen Friezen en Groningers, valt niet vol te houden dat het met de discriminatie van mensen met nog grotere cultuurverschillen wel wat meevalt. Het bestaat en we moeten er met zijn allen wat aan doen. Maar alles staat of valt met het draagvlak onder de bevolking. Dat geldt voor het navolgen van de Coronamaatregelen, maar ook wat betreft de bereidheid om te erkennen dat er sprake is van racisme en er wat aan te willen doen. Daar maak ik mij in het laatste geval zorgen om. Acties tegen nationale symbolen als straatnamen en monumenten, het eisen van excuses voor het slavernij verleden en selectieve verontwaardiging, tasten het draagvlak aan. Mensen voelen zich daardoor aangevallen en zetten de hakken in het zand. Persoonlijk heb ik bijvoorbeeld grote moeite mij verantwoordelijk te voelen voor de slavenhandel. Ik kom uit een geslacht van boerenarbeiders, veenarbeiders en kleine zelfstandigen, die vaak in armoede leefden. Mijn vader heeft in zijn jeugd zelfs nog honger geleden, toen mijn pake niet langer het zware boerenwerk kon doen nadat hij de Spaanse griep had overleefd. Zij stonden ver van de bewoners van de kapitale grachtenpanden die hun portretten lieten schilderen door onze Hollandse meesters. Mijn voorgeslacht werkte als kind al voor de boer en kon 's winters bijna verrekken, als er geen werk was op het land. Hoezo moet er dan namens mij excuses worden gemaakt? Mijn voorouders hadden het nauwelijks beter dan de zwarte slaven. De mensen in de koloniale tijd hadden een totaal afwijkend wereldbeeld en handelden daaruit. Feit is dat zij mede ons land daardoor hebben gemaakt tot wat het nu is. Dat hoeven we niet te ontkennen of uit te wissen, wel in de juiste historische context plaatsen. Feit is dat er in de VS een veelvoud zwarte Amerikanen omkomt door onderling geweld, dan door de politie. Ging men daar de straat voor op? Ook de zwarte Piet discussie heeft eerder schade dan voordeel opgeleverd voor de anti racisme beweging. Niet door de discussie zelf, maar wel door de wijze waarop actie werd gevoerd. laten we met respect voor elkaar en elkaars geschiedenis vooruit kijken en werken aan een racisme vrije samenleving.
 

(Deze blogs zijn de persoonlijke mening van de schrijver en reflecteren op geen enkele manier de standpunten en/of denkwijze van de SP.)
Lees verder
27 april 2020

Volhouden!

Er is momenteel maar één nieuwsitem.
Het dagelijkse leven is omgegooid.
Gelukkig hebben we nog geen Brabantse toestanden. Het is stil op straat.
De marktkramen afgezet met linten. In de supermarkt zijn ontsmette karretjes. Echtgenote werkt alleen nog vanuit huis en ik speel voor koffiejuffrouw. Zeilplannen staan in de wacht en misschien komt het er dit seizoen niet meer van.

Ondertussen halen de veiligheidsregio's steeds meer regels uit de kast om duidelijk te maken dat de hoofdregel: "Blijf zoveel mogelijk thuis", voor iedereen geldt.
Ik volg zeilers fora en je merkt dat men creatief is in het bedenken van redenen waarom zij zijn uitgezonderd. Als reactie worden campings en jachthavens gesloten, boten niet meer te water gelaten en zelfs ankerverboden ingesteld.
Het is triest dat het nodig is.

De komende weken, vooral het Paasweekeinde zijn de lakmoesproef of men offers wil brengen voor het algemeen belang.
Is er in onze individualistische maatschappij genoeg gemeenschapszin over om ons door deze crisis te helpen? Er zijn trendwatchers die voorspellen dat de crisis blijvende
gevolgen zal hebben. De publieke zaak krijgt de aandacht die ze verdient.
Cruciale beroepen worden hoger gewaardeerd en we worden minder afhankelijk voor de productie van onmisbare spullen. Welzijn wordt belangrijker dan materiële welvaart. Het idee van concurrentie in de zorg is plots belachelijk , nu alleen samenwerking ons kan redden.
Een SP toekomstperspectief.

Levert deze crisis dan toch nog iets goeds op? De eerdere financiële crisis bracht wel wat verandering, maar het was al gauw business as usual.
Nu met de economische achteruitgang, zal na de crisis de focus liggen op het op gang helpen van de economie. Belangrijk.
Het gevaar is dat de sentimenten tijdens de crisis zullen worden vergeten. De SP zal vol aan de bak moeten om ons deze periode te herinneren. Nu vooral volhouden!

Lees verder
26 maart 2020

Bedankt

Min of meer opgehokt lezen we veel de laatste tijd. Natuurlijk overheerst het dagelijkse nieuws over het virus. Iedereen denkt het zijne en deelt het op de sociale media. Ik zie hiervan maar een klein stukje, want ben alleen actief op Facebook, het ouwe lullen medium volgens mijn zoons. Er zijn grofweg vier soorten reacties te zien. Mensen die het eens zijn met de maatregelen en willen dat ze gehandhaafd worden; zij die argumenteren voor een complete lock down, omdat de maatregelen massaal genegeerd worden; mensen die zich in allerlei bochten wringen om toch te doen wat ze willen en een kleine groep die het allemaal maar onzin vindt, de Bolsonaro's onder ons zeg maar. De eerste twee zijn de grootste groep en leveren, afgezien van de discussie of we compleet op lock down moeten, de minste problemen op. Wat mij betreft valt de laatste groep keihard door de mand, geen anti-virale zalf aan te strijken. Dit zijn die lui die discussies aangaan met winkelpersoneel vanwege het verplichte karretje, of massaal naar het strand trekken. En bedankt hé. Zonder de corona zijn het de bumperklevers, klimaatontkenners, proleten.  Hopeloos, alleen keihard aanpakken helpt. De kronkelaars zijn van een andere orde en daardoor interessant. Ze zijn creatief, zoekend naar mogelijkheden, altijd op zoek naar de mazen, het eigen voordeel, de eigen zin doordrijven. De schijters die nu met een complete rol hun billen kunnen afvegen, aandelen dumpers, mondkapjes zwendelaars en hamsteraars. Ze staan er ondertussen niet bij stil dat noodmaatregelen niet fijnmazig kunnen zijn, dat we de polder- en gedoogcultuur die we zo zijn gewend even moeten vergeten.

Het is nu gelijke monniken, gelijke kappen, allemaal dezelfde grijze pij. Collectivisme in plaats van Individualisme, een teneur die ik ook in diverse redactionele en politieke commentaren lees. Een grote uitdaging in een land vol individualisten. Ik heb ooit geleerd dat sterke eigenschappen tegelijk ook je valkuilen zijn en nu blijkt waar we in zijn doorgeschoten. Jimmy Dijk wist het goed te benoemen in een opiniestuk in de kant. Wij lopen nu in de valkuilen van neoliberalisme en globalisatie, helemaal mee eens. Ik vraag me alleen af om het nu de tijd is om je gelijk te halen. Al te makkelijk kan het verwijt gemaakt worden van het politiek willen scoren over de ruggen van de slachtoffers. De tijd van verandering is nog niet aangebroken, pas als de crisis voorbij is kunnen we evalueren en conclusies trekken. Ik las een nogal smalend commentaar van een econoom die er niet op rekende dat deze crisis tot grote veranderingen zou leiden, immers na de financiële crisis van 2008 was het ook weer business as usual. Dit is een duidelijke vingerwijzing dat het huidige sentiment niet blijvend hoeft te zijn. Gelijk hebben is niet gelijk aan gelijk krijgen, dus wat mij betreft houden we ons kruid nog even droog.

En mag ik ook mijn dank uitspreken voor al die toppers waar we nu zo zwaar op leunen? De SP zal jullie ook na deze crisis niet vergeten, dat deden we immers voor die tijd ook al niet.

Lees verder
10 maart 2020

Sociale draaideur

Over een jaar zijn er nieuwe Tweede Kamer verkiezingen. Het is nu al te merken. Er is wat meer reuring binnenskamers in het Torentje, de coalitiepartijen slaan al aan het profileren. Ook de oppositie is aan het messen slijpen. De rechter vleugel speelt tot nu toe de bekende melodie. Op links is er veel meer te melden. Er gaan stemmen op voor nog meer samenwerking, zelfs fusie, waarbij vooral Groen Links en PvdA worden genoemd als mogelijke partners. Is de SP nog te links voor de voorheen sociaal liberalen? Het is opvallend dat de PvdA voor de verkiezingen als SP light in de spotlights kwam, maar in de Rutte-kabinetten ruimhartig steun heeft geboden aan de uitvoering van puur neoliberaal beleid.
Deze week stapten enkele PvdA partijprominenten door de draaideur en kwamen er  in een rood sociaal boetekleedje weer uit. Men had grote fouten gemaakt. Zo hadden de sociale werkplaatsen niet op slot gezet moeten worden, het leenstelsel was fout, de verhoging van de AOW te snel, de bezuinigingen te ingrijpend, kortom, men was te "wild" bezig geweest en moest weer terug naar de sociaal democratische roots. Ja, inderdaad, men was wel erg "wild" enthousiast geweest over de zegeningen van de  vrije markteconomie. Maar ingegeven door het desastreuze zetelverlies bij de vorige verkiezingen en de onrust en chaos binnen de publieke sector is dat enthousiasme flink bekoeld.

Lees verder
4 februari 2020

Allemaal naïevelingen

Wat zijn we toch een dom volkje, alleen weten we het niet van onszelf. We leven er maar op los en doen en denken heel domme dingen. We hebben daarom mensen nodig die de vinger op de zere plek, in dit geval onze hersenpan, leggen en ons van onze dwalingen genezen. En gelukkig is ons land gezegend met dergelijke figuren. Zo waarschuwde ene Willem Meiborg al in 1963 voor de gevolgen van bodemdaling door de gaswinning in Groningen. Longartsen Wanda de Kanter en Pauline Dekker waarschuwen ons voor de sjoemelsigaret, die juist kinderen extra snel verslaafd moet maken. Helaas zijn er velen die, net als zij, werden als roependen in de woestijn, of postuum (met een monument) hun gelijk gekregen. En nu is er een prominente politicus die gelijk per tweet (heel populair tegenwoordig) de koe bij de horens heeft gevat door ons keihard de waarheid te vertellen.We zijn een stelletje kinderlijke naïevelingen! Ja, u ook! Zei men nog wel eens zoiets als: "Dat was een beetje dom" (Maxima), dat betrof alleen nog het kleine Koninklijke deel van onze bevolking. Volgens deze politicus is ons gehele volk van de ratten besnuffelt, althans dat deel dat niet lid is van de momenteel grootste ledenpartij van ons land. Konden we ons eerst nog gewoon druk maken over "Kut Marokkanen", die we toch niet tegenkwamen in ons witte wijkje, of op ons witte schoolplein, tegenwoordig komen ze je zelfs lastigvallen in de trein en dan niet met aso gedrag, nee erger, ZE KOMEN JE KAARTJE CONTROLEREN! "Ze" dringen overal door in onze samenleving. Straks staan ze nog voor de klas, of worden hoogleraar, of minister-president. Dat is toch niet de bedoeling? Het werd hoog tijd dat de heer Baudet ons op deze afschuwelijke ontwikkeling is komen wijzen. Help, de multi-culti samenleving komt er toch nog aan! Red ons Thierry en stuur  ondertussen die klimaat-gekkies het bos in!

Lees verder
10 januari 2020

Ontframen

Je kent framing?
Het is Nengelands voor het typeren van, bv, een politieke partij. Let wel, om die andere partij ongunstig te doen afsteken. De SP heeft daar last van, en we doen het zelf ook.
Zo zijn wij populistisch, roepen dus wat het “volk” wil horen, zijn overal op tegen en verjubelen zuur verdiend geld, terwijl wij liberalen als loopjongens van de multinationals afschilderen.

Stereotypen zijn makkelijk.
Ze versimpelen ons zo vaak te gecompliceerde leven. Door Klimaatverandering Klimaatgekte te noemen, is het makkelijker te negeren en kun je lekker 130 blijven rijden met je bolide.
Vooral op sociale media is de nuance er te zoeken en framen we wat af.

Toch kunnen we elkaar in het dagelijks leven nog steeds vinden.
In de straat, de wijk, de stad.
Daar komen we elkaar tegen, kunnen elkaar in de ogen kijken en samenwerken, ondanks de verschillen.

Lees verder

U bent hier