Assen

Terwijl Oekraïne in brand staat en het minst erge scenario voor het vrije westen een opleving van de koude oorlog is, zijn we hier in Assen bezig met de campagne voor de Gemeenteraadsverkiezingen. Ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die vinden dat onze lokale problematiek en ambities er nu even minder toe doen. Feit is dat de toekomst  onzekerder is geworden. Wie kan voorspellen wat de uiteindelijke gevolgen voor ons dagelijkse leven hier in Assen zullen zijn? Moeten we het nog over een eerlijke energietransitie hebben, nu energieprijzen door het dak gaan? Of over betaalbaar wonen en waar laten we dan misschien wel miljoenen Oekraïense vluchtelingen? Wat als er toch een oorlog met de NAVO uitbreekt, met alle risico's op het gebruik van Nucleaire wapens? Daarmee valt de discussie over een miljoenendak op de Wielerbaan toch in het niet? Er waren in de tijd van de eerste koude oorlog  mensen die vervielen tot een soort apathie, omdat alles zinloos was. De atoombom zou alles immers toch uitwissen. De popgroep Doe Maar wist dit gevoel mooi te verwoorden in hun song De Bom:

Ik ben verzekerd van succes tegen brand en voor mijn leven
Ik heb van alles, maar geen tijd, ook niet voor heel even
Ik moet aan mijn salaris denken en aan mijn relaties
Maar liever weet ik wie jij bent voordat het te laat is

Ik denk dat dit alles juist aantoont wat voor grote waarde wij moeten hechten aan het feit dat wij hier nog steeds zelf onze toekomst kunnen bepalen, zonder dat we worden gereduceerd tot bufferland van een Supermacht. Ik keek naar de nieuwe Omroep Ongehoord Nederland (ON). Hier werd glashard gesteld dat Supermachten nu één keer een buffer rond hun grenzen nodig hebben. Pech voor de Oekraïners, maar niks aan te doen. Gewoon lekker handel blijven drijven. Democratie is een detail. Dat vond de bij ON zo bewonderde Trump immers ook toen hij de verloren verkiezingen The Big Steal noemde. We komen er via het werk van een onderzoekscommissie achter hoe hij en zijn entourage de democratie de nek om probeerden te draaien.

Dus laten wij onze zo langzamerhand unieke positie in de wereld koesteren. Ook al zitten we weer met Rutte in de maag. Laten we ons vooral druk blijven maken over de woningnood, energiearmoede, onze jeugd, onze wijken en een belachelijk duur dak op een wielerbaan. En stem dan SP. We hebben de afgelopen twee jaar bewezen dat we in de Raad en het College het verschil kunnen maken voor een beter en socialer Assen, ook in de nu nog onzekere toekomst.