Assen

We zijn net terug van Thailand. De cultuurschok was groot. Zo waren we in Bangkok. Hier wonen net zoveel mensen als in heel Nederland. Thai zijn echte ondernemers, waar Rutte jaloers op zou wezen. Hier geen ergerlijk beperkende regeltjes, zoals CAO's, milieu-effect rapportages, bestemmingsplannen, of minimumloon. Thai zijn harde werkers en maken lange dagen, vaak zeven dagen per week. Het vrije ondernemersschap komt hier tot volle ontplooiing en men blijft er ook nog uiterst vriendelijk onder. Men slaapt op een matrasje in zijn winkel en bij gebrek aan een keuken eet men op straat bij de ontelbare eettentjes. Passen klanten niet meer op de stoep, zet men tafels en stoelen op straat, waar het verkeer zonder getoeter of scheldpartijen tussen de eters door laveert. Lege plekken in parkeergarages worden met een paar schotten en een gordijntje voor bewoning geschikt gemaakt, of je leeft er in een oude auto. Misschien een ideetje voor Harmke Vlieg, en kan dan meteen de Veemarkt weer gratis parkeren worden?

We zagen alle ingredienten om Assen weer te laten bruisen. Onze stadsmanager gaat op werkbezoek naar Bangkok en wie is er dan nog bang voor een FOC? Gehandicapten worden door de familie verzorgd en verdienen hun geld als lotenverkoper, muzikant, of bedelaar. Wat een besparing op onze zorgkosten zou dat zijn. Bankencrisis? De Thai leggen hun spaartegoed vast in goud. Heb je contanten nodig, dan lever je weer wat gouden kettingen in en bij gestegen goudprijs maak je ook nog winst. Kom daar maar eens om bij onze banken. Afvalscheiding met vier containers bij de deur? De Thaise vuilnisauto wordt op straat leeggehaald, de vuilnismannen scheiden het afval ter plekke en verdienen zo een centje bij. Ondanks ons tasjesverbod, komt met de rivier door Bangkok zoveel afval in zee, dat de plastic soep in de wereldzeeën nog niet verdwijnt, maar misschien komt ook daar het besef dat het zo niet langer kan. Op het eiland Koh Tao in de Golf vanThailand spoelde af en toe zoveel plastic aan, dat toeristen uiteindelijk weg zullen blijven. De VVD wil het bouwverbod opheffen voor onze mooie kust. Ongebreideld ondernemersschap heeft in één generatie het eens mooie strand in Koh Tao omgetoverd in een soort Benidorm waar we in de wereld al zoveel van hebben. De groeiende middenklasse in Thailand woont in gated comunities, met hoge hekken en muren en een bewaakte toegangspoort. Vrezen ze dat hun arme landgenoten vroeg of laat hun deel op zullen eisen?

Dit besef is vooral blijven hangen, dat we heel blij moeten zijn met wat we hier hebben en dat we nu moeten vechten om het te behouden, terwijl de Thai juist staan voor een strijd om een eerlijker verdeling en een schoner milieu.

Nu vraagt u zich af wat dit verhaal te maken heeft met de titel? Ik las in de krant dat studenten tegenwoordig op zoek zijn naar een suikeroom, of misschien ook wel een tante. Zo zie je maar weer dat onze studenten, als ondernemers in spee, best wel nieuwe studiefinancieringsbronnen kunnen vinden als de overheid terugtreedt. Het zal de (sociaal)liberalen van trots doen gloeien. Nu staat suiker tegenwoordig in een kwaad daglicht, als veroorzaker van overgewicht en welvaartsziekten. Ik zou daarom willen voorstellen voortaan van stevia-oompjes en tantes te spreken.