Assen

Noordnederland en Noordnederlands is anders. Zo hebben wij nog wel eens moeite om onszelf te ‘verkopen’, bescheidenheid is hier nog een deugd. Worden we daarom nogal eens overschreeuwd door met name de bevolkingsgroep hier te lande aangeduid als ‘westerlingen’? Ook in ons taalgebruik speelt dit een rol. Hier reserveren we grote  woorden voor grote zaken.

Als het ergens in de ogen van de westerling ‘waanzinnig’ mooi is, waar een noorderling het doet met een: ’t Kon minder’, heeft die  noordeling tenminste nog wat superlatieven in z’n mouw, terwijl de ander zijn kruit al heeft verschoten. Dat heeft ook een keerzijde. Soms heeft men pas (te) laat in de gaten dat het menens is. Groningen heeft zo decennia moeten wachten op erkenning van het gaswinningsprobleem. Geliefden uiten hun onderlinge affectie soms te weinig. Een jubilaris gevraagd naar het geheim van hun 60-jarig huwelijk zei tegen de journalist: ‘Och, ze loopt mie nait in de weg………’ Tja. Even over de politiek. Een streekgenoot zou, gevraagd over de stand van de sociaaldemocratie in ons land kunnen reageren met: ’t Is mie wel wat’. Als de alarmbellen dan nog niet afgaan? Helaas, in Den Haag wordt deze alarmkreet niet goed verstaan. Ze zijn immers nog maar net weer de straat opgestuurd en alleen het schaarse noordelijke kamerlid kan deze scherpe analyse op zijn ware merites beoordelen. Daarom zouden we wat krachtiger uit de hoek mogen komen, zodat ze het daar ook kunnen verstaan. We moeten zeggen: Ergerder dan dit kan het niet worden. Dat komt aan!