Assen

Dit verhaal is gebaseerd op feiten en speculaties. Elke overeenkomst met bestaande personen berust op louter toeval.

Bewoners van Kloosterveen zullen hem ongetwijfeld gekend hebben. Verkeerde hij voor de zomer nog in vrouwelijk gezelschap en was hij af en toe alleen wat luiddruchtig. Na de zomer was hij alleen. Was zij vertrokken vanwege zijn bazige karakter?

 Hij zwom dan midden het haventje bij de Kloosterbrug luid tetterend en bezitterig, de kop trots omhoog, strak in’t verenpak. Ik noemde hem toen al Diederik. Op de één of andere manier deed hij mij aan een bekende sociaal democratische partijleider denken. Hooghartig, drammerig, overtuigd van het eigen gelijk. Diederik radicaliseerde naarmate hij meer en meer in een isolement raakte. Hij begon zich toeterend vlak naast het voetpad op te houden. Daar bleef het op het laatst niet bij. De snavel werd dreigend in de richting van voetgangers opengesperd en Diederik kwam dan op ze af. De meesten liepen op het laatst met een ruime boog om hem heen. Zo niet mevrouw Rutten van de Vestesingel. Ze bleef trouw Diederik zijn broodkorstjes brengen en Diederik liet zich dan zelfs over de verongelijkte kop aaien. Een opmerkelijke relatie hadden die twee.

Enfin, tot ongeveer een week geleden Diederik nergens meer te bekennen was. Niet aan het haventje, niet bij het fietspad langs de Kloosterweg, waar ik onlangs Diederik nog met moeite van het lijf had kunnen houden. Een passante zei toen nog: “Ze moesten dat vervelende beest de nek omdraaien”. Ik weet niet of ze daarmee het lot van Diederik heeft bezegeld.