Assen

Minister De graaf is afgetreden. Hij had zich ingezet voor de burgemeestersverkiezing; zijn voorstel haalde het niet en hij trok daaruit de conclusie dat hij geen minister meer wilde zijn. Dit zou ook gebeurd zijn met gekozen burgemeesters die hun verkiezingsbeloften niet kunnen waarmaken; en onder meer daarom was het een slecht plan.

Stel je voor: meneer X stelt zich kandidaat voor de functie van burgemeester in Assen. Met een aantal draagkrachtige Assenaren spreekt hij af dat, wanneer hij burgemeester wordt, het bestemmingsplan van het Asser Bos zodanig gewijzigd wordt dat er een paar aardige villaatjes gebouwd kunnen worden. Immers de campagnekas moet ook gespekt worden.

Eenmaal burgemeester legt meneer X zijn plan voor aan college en raad. Ieder keurt het plan af, want het Asser Bos is toch beschermd gebied! Meneer X kan kiezen: de woede op de hals halen van de mensen aan wie hij beloften heeft gedaan of aftreden. Minister De Graaf koos voor het laatste.

Uit dit simpele voorbeeld blijkt:

1. Dat een gekozen burgemeester helemaal niet democratisch is. De nieuwgekozen burgemeester moet immers zijn verkiezingsbeloften nakomen, waardoor (de democratisch gekozen) raad buiten spel wordt gezet;
2. De burgemeester constant in aanvaring komt met het college, want wat moet nu gerealiseerd worden, het collegeprogramma of het verkiezingsprogramma van de burgemeester?
3. Het dualisme helemaal van de baan is, want niet de raad is kaderstellend, maar het verkiezingsprogramma van de burgemeester is kaderstellend.
4. Wie betaalt in alle gemeenten de verkiezingscampagne. Als je sponsoring wilt voorkomen, zal de overheid er geld in moeten steken. Ik waag me maar niet aan een rekensommetje!

Al met al: maar goed dat het niet doorgaat. Voor deze keer ben ik blij met een PvdA!