Assen

Vanaf het moment dat wij om negen uur in de Gouverneurstuin waren om het kleine park in te richten, begon het al te miezeren en het heeft de hele dag zwaar geregend! Pas toen wij om vijf uur weer naar huis keerden brak nog even de zon door. Nee, voor ons geen duur stadspaviljoen of conferentiezaal, wij stonden tot de enkels in de modder! In de stromende regen hebben we met behulp van de 'jongeren van Felicia' zelf de tenten moeten opbouwen. We hadden vijf open tenten en ook moesten er overal tafels vandaan komen. De beloofde stoelen kwamen niet en dat gaf natuurlijk al gelijk problemen, omdat er ook oude en zieke mensen bij waren.

Marjan, Cobie en Hylke van St. Budget Support waren er ook al vroeg bij en ook de jongens van het geluid van R&JSOUND konden het podium gaan inrichten, maar dit is een houten koepel, waardoor de regen vrolijk doorheen ging. Op een gegeven moment was er alleen een klein stukje in het midden van het podium nog droog, omdat ze daar gelukkig een tent hadden neergezet, anders was de apparatuur nooit droog gebleven.
Tegen elf uur waren de meeste mensen van de informatiekraampjes er ook: van de Voedselbank Midden-Drenthe, van de Arme Kant, van de WMO/GGZ, van de GKB en de St. Budget Support. Toen moesten wij nog bloemen halen en de mensen van de Vierde Wereldbeweging en de mensen van de band Dakloos uit Leeuwarden van het station halen. Tegen twaalf uur waren de mensen van het Leger des Heils paraat, met heerlijke (gratis) soep en broodjes en koffie en thee!
 
Het feest kon beginnen en iedereen had goede zin, de sfeer was er een van verbondenheid en er vonden hartverwarmende gesprekken en ontmoetingen plaats. Zelfs Prinses Minima was aanwezig om de kinderen te schminken, maar helaas bleven de kinderen weg. Al met al waren er toch nog zo'n honderd mensen. Na de opening volgde de toespraak van Guy, coördinator van de Vierde Wereld Nederland:
...zich verenigen op 17 oktober is in de eerste plaats een eerbetoon aan de slachtoffers van armoede en extreme armoede. Mannen, vrouwen en kinderen die moe zijn gestreden. Moe van het vele verhuizen, van de ene afbraakwijk naar de andere. Moe van steeds maar te moeten vragen, bijna smeken, om die bijzondere bijstand. Moe van de angst dat de deurwaarder voor de deur staat. Moe van de schaamte dat de mensen uit de buurt op hen neerkijken....
Zich verenigen op 17 oktober is ook weten dat er mensen zijn die het nog slechter hebben. Mensen, hier bij ons in Assen, maar ook elders in Nederland en daarbuiten, voor wie de schaamte en het wantrouwen nog te groot is om hier vandaag bij ons te zijn.
VN Millenium doel nummer 1 is om het aantal mensen in armoede te halveren. En de andere helft? Zijn die het niet waard om alles op alles te zetten om dat te bereiken? We hebben toch ook niet gevochten om de helft van de slavernij, of de helft van de apartheid af te schaffen?....
Zich verenigen op 17 oktober is niet in het minst ook een feestelijke dag van solidariteit en verbondenheid. We hebben elkaar nodig en niemand is onmisbaar, ongeacht ieders maatschappelijke achtergrond. Vandaag is het feest. Feest omdat we met zo velen zijn die van geen ophouden weten. Feest omdat we in het diepste van onszelf geloven dat het kan. Feest omdat we vandaag nieuwe bondgenoten hebben gevonden, mensen op wie we morgen kunnen rekenen!...
 
Daarna volgden de getuigenissen, allemaal zeer indrukwekkend, afgewisseld met de prachtige muziek van de band Dakloos en Tangarine! Ook de gedichten van Cobie maakte de sfeer hartverwarmend. Wij willen iedereen heel hartelijk bedanken voor hun inzet en dagelijkse inspanning en strijd tegen armoede.