Cultuur, sport of ontspanning voor minima geminimaliseerd
Cultuur, sport of ontspanning voor minima geminimaliseerd
In najaar 2004 werd door de gemeenteraad besloten om de zogenaamde Reductieregeling voor minima pas na 3 jaar in te laten gaan. Dit betekent dat bijstandsgerechtigden en andere minima, als AOW'ers, eerst 3 jaar op het minimumniveau geleefd moeten hebben voor ze in aanmerking komen voor de Reductieregeling.
Voor die tijd kon ieder die op een minimuminkomen terechtkwam onmiddellijk gebruik maken van kortingen op het gebied van sport, cultuur en andere zaken die belangrijk zijn voor maatschappelijke deelname en persoonlijke ontwikkeling.
Natuurlijk heeft de SP geprobeerd om met een motie dit besluit te beïnvloeden, want de SP vindt het heel belangrijk dat ook de minima maatschappelijk participeren. En zeg nou zelf: als je moet bezuinigen, doe je dat toch het eerst op uitstapjes, abonnementen en sportieve activiteiten.
De meerderheid van de gemeenteraad dacht er anders over: men kon wel 3 jaar zonder gemeentelijke financiële ondersteuning voor genoemde zaken. Dus ná 3 jaar kun je een beroep doen op de gemeente, maar dan ook maar het 4e en 5e jaar van je karige bestaan, want het 6e jaar kom je in aanmerking voor de langdurigheidstoeslag en dan vervalt de Reductieregeling weer.
In 2005 heeft de SP in de raad nogmaals aandacht gevraagd voor die 3 jaar uitstel van gebruik van de Reductieregeling. Marijke v.d. Broek hield wederom een pleidooi voor het belang van maatschappelijke participatie voor iedereen en wees er bovendien op deze bezuinigingsmaatregel in alle andere 11 gemeenten van Drenthe niet voorkwam.
Het mocht niet baten. Men bleef bij het eerder genomen besluit en in de wandelgangen werd daar nog aan toegevoegd dat de nieuwe regel nu al enige tijd werd toegepast en er geen protesten waren vernomen van minima of belangengroepen.
Nou, daar kon de SP wel voor zorgen en in slechts 2 dagen (de dagen dat de maandelijkse inkomensbriefjes moeten worden ingeleverd) werden belangstellenden uitgelegd wat er veranderd was in het minimabeleid en vroeg de SP om een handtekening als men het niet eens was met het genomen besluit.
Dit leverde 735 gemotiveerde handtekeningen op. Deze zijn aan de wethouder van Sociale Infrastructuur, Michel Berends aangeboden. Michel Berends die onlangs in de krant liet weten dat de uitkeringen te laag zijn en een belangrijk deel van de minima niet kan rondkomen. Hij zei dit i.v.m. de komst van een Assens depot voor noodhulp aan arme mensen: "Het zou niet nodig moeten zijn".
De uitkomst van het gesprek was ietwat teleurstellend, wethouder Berends durfde helaas niet met concrete toezegging te komen , maar beloofde er wel serieus naar te kijken en het mee te nemen wanneer het beleid wordt geëvalueerd. Ook zegde hij toe dat hij de gemeenteraad van dit protest op de hoogte zou stellen, en gaf aan dat er veel meer moest worden gedaan voor de minima in Assen. De bekendheid en toegankelijkheid van de verschillende regelingen was nog onvoldoende, hier moet nog veel mee gebeuren. In het gesprek kwam naar voren dat wethouder Berends zelf ook niet altijd doorhad wat de consequenties zijn van deze beperking. Zo was hij er zich niet van bewust dat de regeling niet alleen te maken heeft met het reïntegreren op de arbeidsmarkt, iets waar de gemeente Assen veel in investeert, maar ook voor de andere gezinsleden, de kinderen, is bedoeld.
Dit betekent dat wanneer ouders het reintegratie traject in gaan, dit voor de kinderen eerst nog niets uitmaakt. Zij worden nog steeds 3 jaar lang uitgesloten van deelname aan bijvoorbeeld de voetbalclub of scouting.
Zou het protest, neergelegd in handtekeningen, helpen om de gemeenteraad, waarin een groot aantal zich maatschappelijk betrokken voelende leden zitten (zeggen ze), met name PvdA en Plop, nog eens goed na te laten denken over hun betrokkenheid ook met de minima?
De SP Assen heeft de wethouder wel concrete toezeggingen gedaan. De SP beloofde hem zeer kritisch te blijven volgen en nauwlettend in de gaten te houden wat er gebeurt met dit protest, zodat het niet alleen bij woorden blijft maar er ook daadwerkelijk actie wordt ondernomen.