Assen

Het is zo verleidelijk om te zeggen: 'Zie je wel, ik had gelijk'."Het Cultureel Kwartier is in deze tijd een brug te ver voor Assen. Laten we ons alleen houden bij een nieuw theater, dat is al een hele kluif". Woorden als deze gebruikte ik vanaf mijn intrede in het gemeentebestuur, februari 2001.

Zoals wel vaker, keek men mij slechts meesmuilend aan; de trein reed immers al en iedereen stond achter het plan voor een multifunctioneel Cultureel Centrum. Nou ja, iedereen... De door de projectontwikkelaar uitgenodigde marktpartijen lieten het afweten, het ICO zag het niet zitten, de bibliotheek ziet het niet zitten om erheen te verhuizen, de jongeren zijn het wachten zat en de inwoners van Assen hebben zoiets van "Zal wel. Eerst zien, dan geloven".

En nu zien we het: het 85 miljoen kostende project lijkt uiteen te spatten.

Het leek of alleen het college er nog maar in geloofde, en met het college de op sleeptouw genomen collegepartijen en goedgelovige oppositiepartijen. Behalve de SP.

In principe is de SP altijd tegen het uitverkopen van publieke zaken. Vooral als het zwaar gesubsidieerde, en dus nooit rendabele zaken zijn. Theaterbezoek is zo'n zwaar gesubsidieerde zaak. Bij elk theaterkaartje zit de helft aan subsidiegelden. Het ICO en de bibliotheek worden gesubsidieerd en een jongerencentrum wordt zelfs helemaal door de gemeente bekostigd. Dit zijn toch geen marktpartijen die je inzet bij een onderhandeling met een puur commerciële projectontwikkelaar?

We hebben zoveel voorbeelden om ons heen van publieke zaken die, nu ze zijn vercommercialiseerd, niet meer goed functioneren. Het openbaar vervoer, zowel trein als bus, zijn onbetaalbaar geworden of nog erger: wegens onrendabel-zijn, vervallen. Logisch dat de overheid zegt dat het niet meer mogelijk is op te boksen tegen de zich uitbreidende automobiliteit! Elk ovv-alternatief is een heilloze weg. En dan het privatiseren van de gezondheidszorg: door een gebrek aan betaalbare mensen en middelen kun je van de gezondheidszorg geen commerciële instelling maken. Gezondheid is geen handel, dat moet centraal en zo eerlijk mogelijk verdeeld worden. Immers iedereen heeft gelijke rechten op zo goed mogelijke gezondheidszorg.

Nu heeft het Asser college de cultuur in de vrije markt gegooid. Wonder dat het Cultureel Kwartier nog maar steeds niet van de grond kwam. Natuurlijk wacht de projectontwikkelaar zijn beste kansen af. Die denkt commercieel en ligt echt niet wakker van een theater dat aan alle kanten niet meer voldoet aan brandweer- en Arbo-eisen en het lekkende dak moet dichten met plastic. Die denkt niet na over jongeren die gefrustreerd al jaren wachten op het hen toegezegde Stedelijk Jongerencentrum. Die maalt niet om een tegensputterende bibliotheek. Die wacht af en zet in op onderhandelen. Hoever kan hij het college bewerken? Is het college bereid een theaterdirecteur met al zijn wensen aan de kant te zetten en de exploitatie in handen te geven van een commerciële partij?

Na vier jaar gaat het getergde college overstag. Het verbreekt de banden met de projectontwikkelaar. Op een moment, één dag na de raadsvergadering waarin vragen over de voortgang van het Cultureel Kwartier niet door het college werden beantwoord en er een bericht klaar lag voor de raadsleden waarin gezegd werd dat de commissie Fysieke Infrastructuur geen doorgang vindt vanwege gebrek aan onderwerpen!

Op vrijdagavond werd de pers ingelicht: De gemeente gaat zelf de bouw van een nieuw theater regisseren. De gemeenteraad weet van niets en een deel daarvan vermaakt zich die avond tijdens het bluesfestival.

Het verbaast mij niet. Een week eerder schreef ik op de SP-website een verontwaardigd stukje over het Asser college, hun fouten en het desrespecteren van de raadsleden. Ik haalde daarbij aan de missers tijdens de begrotingsbehandeling, de acties die door het college ondernomen zijn over zaken waarover de raad nog moet besluiten, over het voortdurend hengelen van de raadsleden naar informatie.

In november lanceerde ik de kreet: Motie van wantrouwen. Er werd weer wat lacherig gereageerd, maar ook zag ik een aarzeling en hoorde ik de stekelige opmerkingen van met name de Christen Unie in de richting van het college.

Hoever mag het college gaan? In de wandelgangen en onder de burgers hoor je kreten als: ze (collegeleden) doen toch wat ze willen; ze lappen de raad aan hun laars; ambtenaren vinden raadsleden maar irritante wormvormige aanhangsels. Mag een college maar doorgaan met uitvoeren zonder goede informatie aan de raadsleden (en dus ook burgers)? Kan een college op voorhand al contracten aangaan omdat de raad het toch wel goed zal vinden? Contracten met externe bureaus en de komst van een casino? Hoevaak moeten de raadsleden vanuit de media berichten vernemen?

Hoevaak mag een college blunderen? Kan het college het bijvoorbeeld ook maken dat een nieuwbouwwijk een prachtig uniek winkelcentrum toegezegd krijgt, waarop mensen besluiten een dure woning te kopen aan de rand van dat unieke centrum en waar na jaren nog slechts een noodwinkel staat?

Het wordt tijd voor op optelsom. Volgens de SP wordt het resultaat als onvoldoende beoordeeld en krijgt het college dit resultaat gepresenteerd. De raad moet nu maar eens uitmaken wat de gevolgen zijn!