Assen

In de (verlengde) raadsvergadering diende de SP, bij de behandeling van de Wet Werk en Bijstand, een aantal amendementen in. De meesten hadden betrekking op de voorgenomen bezuinigingen ten koste van de uitkeringsgerechtigden.

Eén amendement is aangehouden, omdat het college nog met nadere voorstellen komt. Eén amendement kreeg unaniem de stemmen van de raadsfracties, nl. het amendement om de inkomensgrens voor minima op 120% van het sociaal minimum te stellen om in aanmerking te komen voor:

• bijzondere bijstand
• reductieregeling
• en vrijstelling gemeentelijke belastingen

Aanvankelijk was het voorstel van het college om slechts mensen die leven op het sociaal minimum (bijstand) het recht te geven gebruik te maken van bovengenoemde financiële ondersteuning. Onder invloed van de omliggende gemeenten Tynaarlo en Aa en Hunze, kwam het college uiteindelijk met het voorstel om mensen met een inkomen van 110% van het sociaal minimum toe te laten tot het minimabeleid.

De SP heeft door middel van een amendement de gemeenteraad weten te bewegen tot het nemen van een besluit om 120% als inkomensgrens te stellen.

Unaniem, met afwezigheid van de fracties D66 en Van Tilborg, kwam het amendement erdoor en dat was een groot succes voor de SP, die ook veel stemmen kreeg voor de andere amendementen, maar die het net niet haalden; veelal door de tegenstem van de grootste partij in Assen, de PvdA.

Vooral het collegevoorstel om de uitkeringsgerechtigden pas na drie jaar in aanmerking te laten komen voor bijzondere bijstand en reductieregeling, kreeg de instemming van het CDA en de PvdA. Het amendement van de SP om deze drie jaar te laten vervallen kreeg daardoor, ondanks de steun van de overige fracties, niet voldoende stemmen.

Het CDA en de PvdA hadden als argument dat iemand die in de bijstand terechtkomt voorlopig nog voldoende reserves heeft om nog geen gebruik te hoeven maken van de extra financiële regelingen als bijzondere bijstand.

De SP voerde aan dat je nooit kunt stellen dat iemand op het moment van intrede in de bijstand voldoende (aantal en kwaliteit) in huis heeft om daar drie jaar mee uit te zingen. Bovendien heb je geen of weinig spaargeld (spaargeld moet je immers zo goed als 'opeten' voor je bijstand aan kunt vragen). En dan kunnen ook andere zaken dan materiële je op kosten jagen; bijvoorbeeld een vader of moeder aan de andere kant van het land wordt ernstig ziek en je vraagt bij Sociale Zaken om een vergoeding voor reiskosten om je terminaal zieke ouder te kunnen bezoeken. Nou, dan kun je wachten tot je drie jaar in de bijstand zit, want dàn kun je pas een aanvraag doen.

Jammer van dat amendement, maar blij met uiteindelijk behaalde resultaat, kon Marijke na afloop het glas heffen met een deel van de SP-raadsgroep.