Assen

Een goed 2019 allemaal, in één van de gelukkigste landen op deze aardbol. Voor de jaarwisseling wenste onze voorzitter ons nog een  strijdbaar jaar. Ik dacht even, wat is er nog te strijden in dit gelukkige land? Slaan we door ons taalgebruik de plank misschien mis? Wie spreken we nog aan met termen als rechtvaardigheid en eerlijk delen? We zijn immers allemaal tevreden. Nou ja, een handjevol gele hesjes kwam wat morrend hier en daar samen, maar die mensen zijn pas gelukkig als ze wat te zeuren hebben, weer een paar lui gelukkiger dan ze al waren, toch?  Nou..... ook in ons o zo gelukkige landje is nog genoeg te doen. Las u ook dat KPN iets heeft bedacht om de CAO te ontduiken en dat ze ons verzekerden dat het allemaal legaal was? Dat ze bij dat bedrijf  nog steeds niet door hebben dat legale diefstal  gewoon fout blijft, omdat je werkers niet waardeert en aandeelhouders, die niet werken wel. Dat multinationals weigeren belasting te betalen, heel legaal allemaal hoor, want waar heb je anders dure fiscalisten voor, maar de bestuurders nog steeds niet door hebben dat ze ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben? ING bijvoorbeeld, Shell, Unilever? Dus 2019 het jaar van werkelijk maatschappelijk verantwoord ondernemen! Afgesproken? Mwah, voor de zekerheid zou ik toch maar lid worden van een vakbond èn een rood SP hesje klaar leggen in de kast. Het mag wat mij betreft wel wat minder zuur bij ons het komende jaar. Natuurlijk, we zijn geschokt door al het onrecht, maar we kennen het gezegde: C’est le ton qui fait la musique. Dus als de muziektop in de tweede kamer wordt bepaald, dan doen we gewoon mee, desnoods met heavy metal alla Emile en zijn we wat minder geschokt en leggen we met wat meer humor de vinger op de zere plek. Krijgen we nòg meer leden erbij. Een vrolijk èn rechtvaardig 2019.